Το 580 πχ γεννήθηκε στην Σάμο ο Πυθαγόρας ο Σάμιος από τον Μνήσαρχο και την Πυθαίδα. Πήρε το όνομα του ως αφιέρωμα στην Πυθία που είχε προφητεύσει τη γέννηση του, αλλά και τη σοφία του. Θεμελιωτής των μαθηματικών, της Γεωμετρίας, της Μουσικής, Φιλόσοφος και Ιδρυτής ενός φιλοσοφικού μυητικού κινήματος με την ονομασία Πυθαγορισμός.

Ταξίδεψε πολύ και μάλιστα από νεαρή ηλικία. Επισκέφθηκε πολλές φορές την Αίγυπτο ώσπου τελικά έμεινε εκεί για 22 χρόνια, έμαθε τη γλώσσα και μελέτησε τα Ιερά Βιβλία της Αιγύπτου. Η παραμονή του στην Αίγυπτο τελείωσε με την κυριαρχία του βασιλία Καμβύση που κατέλαβε την χώρα, και είχε ως αποτέλεσμα την εξορία του Πυθαγόρα στην Βαβυλώνα της Περσίας. Εκεί είχε την ευκαιρία να μαθητεύσει κοντά σε διάφορους μάγους και σοφούς και να μάθει για τις αστρονομικές και μαθηματικές δοξασίες των Ασσύριων και των Βαβυλώνιων. Δώδεκα χρόνια μετά ελευθερώνεται χάρη στην διαμεσολάβηση ενός Έλληνα γιατρού, που βρισκόταν στην υπηρεσία του βασιλιά Δημοκίδη.

Πηγαίνει αργότερα στην Ινδία με σκοπό να μυηθεί στα τελετουργικά των Βραχμάνων, στις σπηλιές-ναούς της Ελεφάντα και της Ελόρα. Οι σπηλιές αποτελούσαν είσοδο σε υπόγεια κανάλια όπου στεγαζόταν διάφορες μυστηριακές σχολές και έφταναν μέχρι το Θιβέτ. Τον είχαν ονομάσει Γιαβαντσάρια και Γιουναντσάρια που σήμαινε Ίωνας Δάσκαλος μιας και ήταν ο πρώτος άνθρωπος πέρα από τους κόλπους της κάστας των Βραχμάνων που έγινε δεκτός στα μυστήρια. Ολοκληρώνοντας την μαθητεία του στα Ινδικά μυστήρια, σε ηλικία 56 ετών, επέστρεψε στην Ελλάδα.

Αρχικά στην Λέσβο για να μαθητεύσει κοντά στον Φερεδύκη και μετά στην Μίλητο ώστε να μαθητεύσει κοντά στον Αναξύμανδρο και τον Θαλή. Τέλος αποφάσισε να γυρίσει στην πατρίδα και γενέτειρα του, την Σάμο. Την εποχή εκείνη είχε ανέβει στην κυριαρχία ο Τύραννος Πολυκράτης που ήταν αντίθετος στις ιδέες και τις διδασκαλίες του Πυθαγόρα οπότε και τον κυνήγησε.

 Όντας κυνηγημένος ο Πυθαγόρας κατέφυγε στην Νότια Ιταλία, μέρος της Μεγάλης Ελλάδας τότε, και αφού περιπλανήθηκε για μερικά χρόνια σε διάφορες πόλεις, κατέληξε ότι η ιδανικότερη πόλη ήταν ο Κρότωνας της Κάτω Ιταλίας. Το περιβάλλον εκεί θεωρήθηκε ευνοικό για την ίδρυση της Σχολής του, μιας και οι κάτοικοι του ελιχαν καλό μορφωτικό επίπεδο, οπότε επέλεγαν να ασχολούνται με πρωτοποριακές ιδέες και είχαν ενασχόληση με τις τέχνες. Η Σχολή είχε μια μορφή πολιτικής, ηθικοθρησκευτικής και επιστημονικής κοινότητας (εταιρεία), που στόχο είχε την πνευματική και την ηθική αναγέννηση όλων των κοινωνικών στρωμάτων, γυναικών και ανδρών.

 Στην αρχή έγινε ευπρόσδεκτος και αναγνωρίσθηκε ως επιστημονική αυθεντία. Αργότερα όμως κυνηγήθηκε ο ίδιος και οι μαθητές του, (που είχαν καταλάβει θέσεις στην εξουσία) από πολιτικούς τους αντιπάλους με αποτέλεσμα πολλοί να φονευθούν και άλλοι να διωχθούν.

 Ο τρόπος και ο τόπος του θανάτου του Πυθαγόρου δεν είναι κάτι που μπορεί η καταγεγραμμένη Ιστορία να μας το εξηγήσει με σαφήνεια. Ιδιαίτερες λεπτομέρειες δεν σώζονται από την προσωπική του ζωή, ούτε και από τα συγγράμματα του, για διάφορους λόγους. Εκτιμάται ότι πέθανε κοντά στον Κρότωνα περί τα 500 π.χ.